|
Dremiačyja jołki
stajać tut zadumna,
cybatyja chwojki
kałyšucca sumna;
Starynnyja duby
trymajucca ćwiorda,
stajać nieparušna,
pawažna i horda.
Padšyty huščaram
tut les nieprachodny,
stary Biełaruski
toj les mnohahodny.
Staić, jak rady tych
zaklatych wajakaŭ;
duby heta — cieły
ich hordych wažakoŭ.
Dzie-niedzie spatkaješ —
lażyć štoś, jak trupy:
kamloŭ sparachniełych
walajucca kupy.
Wajaki zwaliliś
ŭ zmahańni iz buraj,
widać nie ŭstajali
prad silnaj wichuraj.
Lażać hety drewy,
pad imi u jamie —
wialikaja łuża,
Jak znak widawočny,
što bitwa tut była,
maŭlaŭ kroŭ wajacka
praliłaś j zastyhla.
A ceły staić les
pawažna, zadumna
i štości šapoča
cichieńka i sumna.
A ŭ hetaj zadumnaj,
spradwiečnaj tej puščy
čuwać štości stohnie
u lesnaj tam huščy.
A chtož heta stohnie,
pradažny moj bracie,
i tak niepapraŭny
i zły renehacie?
Mo‘ dub tut starynny
tak stohnie prad buraj,
zahad daje lesu
zmahacca z wichuraj?
O, nie, renehacie,
i zdradnik niahodny,
što tak biazlitosna
pakryŭdziŭ Kraj Rodny:
Tak ciažka tut stohnie
i sumna tak plača
Staronka Krywicka
Radzimaja naša;
A płača pa dzietkach,
što Jej adraklisia
biasstydna, haniebna
čužym pradalisia.
|
Прапануем да спампаваньня!