Ясната, пекната…

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку
Толькі той, чый вольны дух… Раніцаю
Верш
Аўтар: Уладзімір Жылка
Крыніца: Вершы. Паэмы. Крытыка. — 2016
Выбраныя творы — 1998
Ізноў пытанні… З глуму…
У выданні 1998 змешчаны без загалоўку і даты варыянт 2. З падобнай назвай: «Раніцою».

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Ясната, пекната,
Неба сінь — любата.
Вось дзянёк!

Цёмны гай, неўнарай,
Вабіць, быццам той рай,
У цянёк.

Па траве, мураве
Ветрык вее, плыве
Лёгка так.

Скошан лог; ў каласох
Спее жыта ў палёх,
Ў градах мак.

Згода, ціш. Не ляціш
Вольнай думкай у выш
Ад зямлі —

Добра тут. Бачыш цуд:
Свет, цяпло, родны кут
Спавілі.

(1922)

Варыянт[правіць]

Ясната, пекната,
Неба сінь — любата,
Вось дзянёк!
Цёмны гай, неўнарай,
Быццам казачны рай,
Вабіць нас у цянёк.
Згода, ціш, не ляціш
Вольнай думкаю ўвыш
Ад зямлі.
Добра тут. Верыш ў цуд.
Свет, цяпло — родны кут
Спавілі.