Творы (Александровіч, 1932—1933)/1/I/Новы Менск

← Лепш ня сунься

Новы Менск Верш Аўтар: Андрэй Александровіч 1933 год

Гудкі →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Новы Менск (Вечны гул не спыняе лізаць камяніцы…).

Прапануем да спампаваньня!

НОВЫ МЕНСК

Вечны гул ня спыняе лізаць камяніцы,
вочы глытаюць рэклямы вітрын.
Гадзіньнік — спакойна на менскай званіцы
б‘е глухім звонам — дванаццаць гадзін.

Як зьвяры, песьняй сталі скрыгочуць машыны,
блудніцай бегае сонца ля сьцен.
Скрага-жыцьцё, каб ня страціць хвіліны,
конна імкнецца шукаць сабе зьмен.

Скрываўленай хваляй Менск складкі на твары
змыў з сябе, стаў ён вясёлы юнак.
Песьняй крынічыць! Разьлівам, як варам,
гудзіць у грудзёх яго Нёмнам вясна!

Спалоханы вецер шуршыцца на стрэхах,
за комін прысядзе, коса зірне.
Сонца сьвятла жменю кіне ў прарэху
волату Менску, а разам і… мне.

Баяцца яго, бо пад час бурапеніць;
рух яго повен запалу, агня.
Адстанеш — заменіць ён новаю зьменай!
О, Менск, ты і я — маладняк.

1923 г.