Старонка:Zbor t1v2 1928.pdf/62

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

У ІМГЛЕ

Дрот на слупе гучна звоніць.
Слуп сакоча і дрыжыць…
Эх, аб чым, аб чым гамоніць
Гэта кованая ніць,

Што сталёваю асновай
Абвіла зямлі канцы?
Што сваёю звонкай мовай
Кажуць гэтыя ганцы?

І якія весткі людзям,
Краю нашаму нясуць?
Ці мы будзем ці ня будзем
Пад чужынцам шыі гнуць?

Ці ўздужае стаць на ногі
У прах зьнішчаны наш край?..
Сець сталёва ўздоўж дарогі!
Ты адказ мне ясны дай!..

Дрот гудзе, зьвініць, сакоча.
Слуп за слупам ў даль бяжыць.
Доля горкая, сіроча,
Як і тая даль маўчыць.