Старонка:Zbor t1v2 1928.pdf/43

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Дык няхай сьвет хоць трасецца, —
Я тут вырас, тут і згіну,
А разорак тых ня кіну,
Дзе мой смутак, жаль снуецца,
Дзе мне шчасьце не даецца,

Бо я цьвёрда веру ў тое,
Што наш засеў ў полі дзікім
Гневам вырасьце вялікім
І затопіць усё злое,
Ўсё няшчасьце векавое.

1912 г.

|}