Гэта старонка была вычытаная
Дык няхай сьвет хоць трасецца, —
Я тут вырас, тут і згіну,
А разорак тых ня кіну,
Дзе мой смутак, жаль снуецца,
Дзе мне шчасьце не даецца,
Бо я цьвёрда веру ў тое,
Што наш засеў ў полі дзікім
Гневам вырасьце вялікім
І затопіць усё злое,
Ўсё няшчасьце векавое.
1912 г.
|}