Гэта старонка была вычытаная
„Ведай, гад, па чым хунт ліха!
Помні — ты ў Расіі!“
Трэсьлі, трэслі, калацілі, —
З жалю хоць разьбіся.
Ды ў асторг нарэшце садзяць —
Там, моў схамяніся.
Вось за кратамі сяджу я,
Горш мяне ўсчуваюць,
З аднэй камэры ў другую
З сяньніком ганяюць.
Я іду, куды мне кажуць,
Ды бубню сам сьціхла.
„Пачакайце! адсяджу я,
Перабуду ліха!“
Ценем крыўда йдзе за мною
Аж да сёй часіны,
Кулак згорнуты ў кішэні,
Як і ў дні дзяціны.
І даюць мне, як і колісь
Запраўскую чосу.
Што рабіць у век патомкаў
Зашпурнуць атосу?
1912 г.
|}
