Гэта старонка была вычытаная
У засеках пуста,
Жыта выбіў град,
— Дай, старшынька, „ссуды“
— „Асадзі назад!“
Я з капейкі зьбіўся,
Зарабіць я рад.
— Ці няма работы?
— „Асадзі назад!“
Сам я растрапаўся,
Лезе з плеч халат.
— Памажэце, людзі!
— „Асадзі назад!“
Сына свайго ў людзі
Вывеў-бы Ігнат.
— Вось мой сын, паночкі!
— „Асадзі назад!“
Ў вёску хлеб прыслалі,
Там галодных шмат.
Пруся я з мяшчэчкам —
„Асадзі назад!“
Галаву я маю.
Быў-бы дэпутат.
„Цэнзу“ ты ня маеш,
„Асадзі назад!“
Праўда, што таіцца,
Быў і мой чарод:
