Старонка:Zbor t1v2 1928.pdf/141

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Задуменьне чорнай ценьню
На твары іх зьляжа,
Горам цяжкім, горам горкім
Сэрца апяража.

Ўсё прапала для гаротных,
Жыцьцё ў прах разьбіта,
А над будучынай цёмнай
Ночка ўсьцяж разьліта.

І даўнейшае жыцьцё іх
Ў думках пранясецца,
І ад гэтых думак сэрца
Жалем скалыхнецца.

Вёска ўстане перад імі,
Хаткі дарагія,
Ўсе куточкі, дзе прабеглі
Леты маладыя.

Ўспомняць родных, сваіх кроўных,
Блізкіх і далёкіх.
А ці ўспомняць іх там дома,
Бедных, адзінокіх?

І часамі хто з іх песьню
Горка засьпявае.
Гэта песьню жалем-смуткам
Сэрца спавівае.

„Я памру“ — адна заводзіць:
„Мяне пахаваюць