Старонка:Zbor t1v2 1928.pdf/140

ПЕРАД ДАРОГАЮ

Іх надоўга асудзілі,
Цяжка пакаралі,
Праз нягоду жыцьця з вёсак
У вастрог загналі,

Адарвалі ад сямейкі
І ад родных дзетак,
Гоняць ў катаргу пажылых,
Маладых кабетак.

І ня знаюць, небаракі,
Бедныя кабеты,
Куды доля іх загоніць,
Дзе іх пройдуць леты:

І ня знаюць, як сустрэне
Трудная дарога
Пад канвоем па этапах
У вастрог з астрога.

На іх тварах смутак цёмны,
Гора напісана:
За няма што жыцьцё зьнікла,
Ў гразь яно ўтаптана!