Дні ідуць за днямі, Уцякаюць годы, А за намі сьледам Цягнуцца нягоды.
Тчом мы павуцінку Радасьці і шчасьця, А павее вецер Холадам нянасьця,
І парвуцца ткані, Разьляцяцца прахам, І прад невядомым Зноў стаіш са страхам.
Знаць, ужо спрадвеку Доля нам такая: Ліха знойдзе ўсюды, Шчасьце-ж уцякае.
1910 г.
