Ня пытайце, не прасеце Сьветлых песень у мяне, Бо, як песьню засьпяваю, Жаль вам душу скалыхне.
Я-б сьмяяўся, жартаваў-бы, Каб вас чуць разьвесяліць, Ды на жыцьце як паглядзіш, Сэрца болем зашчыміць.
Не шчасьліва наша доля: Нам нічога не дала. Ня шукайце кветак ў полі, Бо вясна к нам ня прышла.
1904 г.
