Гэта старонка была вычытаная
Тфу! пад грудзі падпірае!
Кішкі зблутаны ў камяк,
Ну, а ў роце, каб знала —
Фэ, які нядобры смак!
Галава-ж, як малатарня
Або хто завёў там млын…
А ўсё Грышка, недаверак,
Каб ён спух, сабачы сын! —
Як прусак, што зьеў бураксы,
Ходзіць, плёвае, бядак,
І да жонкі падыходзіць.
— Сьсе вантробы мне чарвяк.
Слухай, золатка-галубка —
Стаў пакорненькі Тарас: —
Прынясі апахмяліцца —
Каб я жыў — астатні раз! —
1911 г.
