Старонка:Zbor t1v1 1928.pdf/295

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Толькі высахне у лыка,
Нябось, пасьвіць — мука!
— Ат! патрапіць — не вяліка
Гэтая навука!
Будзеш пасьвіць? — Тут у сына
Бацька запытаўся.
— Ото дзіва! — Малайчына:
Я не ашукаўся.
Ты ў мяне хлапец рахманы,
Вось люблю за гэта!
Працаваць вучыся з рана,
Ў маладыя леты.

ПЕРАД ВЫПРАЎКАЙ

У Алеся думак многа,
Ды ўсе думкі новы.
Твар сур‘ёзны, бы ў старога,
Нахмураны бровы.
Кінуў ён гульню з сябрамі —
Трэба дбаць на хату,
Памагаць ён будзе маме,
Бацьку, сёстрам, брату.
Цяпер бацька адзін б‘ецца
З ранку аж да ночы.
Так працуе, што пот льецца,
Лезуць на лоб вочы.
Гэтак сама адна маці,
Праўда, дасьціпная —
Адна ў полі, адна ў хаце.
Корміць, абмывае.