Гэта старонка была вычытаная
Ці ў папар на лета пусьцім, —
Грышкаў брат пытае.
— Пэўна-ж так. Хай у папары
Лета пагуляе… —
Зацягнулася далёка
Гэта іх гаворка,
І як розум ні павернеш,
Ўсюды выдзе спорка:
Там пясок і камяніца —
Кепска для ячменя:
На адну кальвінку збожжа
Зельля больш, як жменя.
Там занізка, дождж размые,
І зямля сцаглее,
Там высока, сонца спаліць,
Без пары сасьпее.
А дзе-б можна што пасеяць
На якім загоне,
Дык там куры падрасуюць,
Паталочаць коні. —
Эх, вясенька галадненька!
Каб ты толькі знала,
Колькі думак селяніну
Нанясла, нагнала!
1909 г.
|}
