Старонка:Zbor t1v1 1928.pdf/239

МУЖЫК

Я — мужычы сынок.
Ні двара, ні кала!
Поле — жоўты пясок,
Хата ў землю ўвайшла.

Ня жыву, а гнію,
Прападаю, як мыш, —
Глянь на долю маю,
Глянь на цяжкі мой крыж!

Я балоты сушу,
Надрываю жывот,
Я за бесцэн кашу,
Рыю землю, як крот.

Ўсе вуглы і куты
Сваім целам я зьмёў,
Сьсек і лес і кусты
І дарогі правёў.

Ды ня ежджу па іх,
А хажу пехатой
Ў рваных ботах старых,
Часьцей босай нагой.