Гэта старонка была вычытаная
Ускіне вочы агнявыя,
Ўскіне грозна і закрые,
Цьму сярдзіта ўскалыхне
Ды як сыпне ў неба жарам!
Страшны шлях асьвеціць хмарам,
Ніжай мрок к зямлі прыгне.
А зямля маўчыць трывожна.
Лес пакорна і набожна
Сьціх, чакае — ні гу-гу!
Неба-ж грозна пыша, зьзяе,
Бляск агністы, разьлівае,
Паліць мрочную смугу.
1913 г.
|}
