Гэта старонка была вычытаная
Па ўсяму гумне скрозь шчылін,
Праз страху, з-пад шчыта,
Бы разьвесіць тая ткаха
Залатыя ніты.
Зашчабеча над гнязьдзечкам
Ластаўка жычліва.
За гуменцам, ціха шэпча
Каласамі ніва,
Як-бы кліча яна жнеек
Або просіць косак.
Ўсё мне кажа тут пра жыцьце
Родных сёл і вёсак.
Добра мне тут, мне тут міла,
Родна ўсё і блізка.
Тут хлябок мой, мая хата
І мая калыска.
1913 г.
|}