Гэта старонка была вычытаная
Ці гаруеш ты аб тым,
Што і ты бяз волі,
Што краса ўся адцьвяце
Без пары і долі?
Ці па тым, што вецярок
Разлучыў з лугамі,
Дзе-б ты гутарыць магла
З пчолкамі, з чмялямі?
Я любуюся табой,
І мне смутна стане,
Што ў вастрозе хараство
Ўсё тваё завяне,
Што адна ты адцьвяцеш
Век свой сіратою, —
А багата-ж адарыў,
Май цябе красою!
Краска, красачка мая,
Мілае стварэньне!
Што-ж на тварыку тваім
Легла задуменьне?
1910 г.
|}
