Гэта старонка была вычытаная
Там, пад наміткай туманаў,
Відзен гай сасновы,
Што прабег паўзьверх курганаў,
Як дзявочы бровы…
Шэпчуць нівы ў полі згодна,
Гнуцца каласамі.
Ой, ты, поле! гай ты родны!
Толькі-ж я ня з вамі.
Толькі ў думках я вас бачу,
Шум здалёку чую.
Я бяз вас тут годы трачу
І па вас гарую.
1910 г.
|}
