Старонка:Zbor t1v1 1928.pdf/160

НОЧ

Што за ноч! Што за ціш!
Змоўклі травы, краскі.
Усплыў месячык на ўзвыш
Баяць сьвету казкі.

Неба слухае той сказ,
Хмаркі ні схіснуцца
Толькі зоркі раз-па-раз
Ціха усьміхнуцца,

Каб сказальніка свайго
Пахваліць, як трэба,
Нават зьнічкі ў чэсьць яго
Асьвятляюць неба.

А ён, смутны вартаўнік
Цёмных шатаў ночы,
Засароміўся, і зьнік
Бляск яго сірочы,

Зьнік у рунях і ў шаўкох
Хмарачак маўклівых,
І гусьцей на землю зьлёг
Гэты змрок страхлівы.

1922 г.