Старонка:Zbor t1v1 1928.pdf/147

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

І панёсься ён мяжою,
Вольны будзячы прастор,
Потым скаргаю-сьлязою
Ў неба вырваўся, замёр.

Колькі смутку ў песьні жніва!
Хто той смутак парадзіў?
Ці жыцьця лёс нешчасьлівы,
Ці ты, журба нашых ніў?

Ці ты, поле, грунт няплодны,
Горам песьню абвілі,
Каб аб краю нашым родным
Мы забыцца не маглі?

1912 г.