Надрывайся і шумі, Вецер злосны ў полі! Як сярдзіта ты ні дзьмі, Ні гуляй на волі;
Як дарог ні замятай І глухіх трапінак; Як ты злосна ні сьпявай Мужык ў камінак, —
Ўсё-ж ты сьціхнеш і цяплом Скора ты павееш І з ракітавым кустом Міла задурэеш.
1910 г.
