Гэта старонка была вычытаная
Ды адскочыў, небарака:
Там шыпяць, кішаць вужакі,
Твань прасьмердлая і бруд!
Усьміхнуўся горка-крыва,
Адышоўся, стаў маўкліва —
Чый-жа злы такі прысуд?
Галавой панік дарожны.
Жар паўднёвы, жар бязбожны
Горай стаў яго сьпякаць.
Тая-ж трудная дарога.
Між пяскоў ідзе убога
Тая-ж вымершая глодза!
1910 г.
|}
