Гэта старонка была вычытаная
Падарожны ажывіўся,
Бляск надзеі засьвяціўся
Ў яго стомленых вачах.
І цьвярдзей ступаюць ногі.
Цяжкасьць труднае дарогі,
Сьпёка, вар яму ня страх.
А дзярэўцы ўсё здалёка
Так і вабяць яго вока,
У цянёк яго завуць.
Падарожнаму здаецца,
Што крыніца там ліецца,
Хвалі ў радасьці пяюць.
Вось бліжэй, бліжэй расьліны.
Купы лозак і каліны
Акружаюць беражок.
А з зялёненькіх галінак,
З розных красак і травінак
Гожы сплецены вянок.
Скрозь лісточкі і галінкі
Ўлоньне ямы-азярынкі
Срэбрам зьзяе-аддае.
Падыходзіць падарожны
І на бераг, на мурожны!
Прагна воду дастае.
