Старонка:Vodgulle 1922.pdf/89

Нешчасьлівы дзень прыдаўся:
Ў той дзень волю я хаваў.

Сам я йшоў бядзе у рукі,
Сам я вольнасьць сваю нёс
Ў гэты суд, балота мукі,
Ў гэту багну гора, сьлёз:

Ў суд, дзе праўда ўжо спрадвеку
Папіхаецца нагой,
Дзе прастор вялікі зьдзеку.
Над бяздольнасьцю людзкой.

Я дабра не спадзяваўся,
Я там праўды не чакаў…
Нешчасьлівы дзень прыдаўся:
Ў той дзень волю пахаваў.

15/IX 1909 г.

|}

НА КРЫЖОВЫХ ДАРОГАХ.

На пагорке ў чыстым полі
Крыж стаіць убогі.
Тут і там жаўцеюць ролі,
Ў сьвет бягуць дарогі.
Тая ўежджана і ўбіта
Крэпка капытамі,
А другія йдуць скрозь жыта
Цьмянымі сьлядамі
І зьнікаюць-прападаюць
Дзесь-та за гарою,
Зноў з-пад гаю выбягаюць
Стужкаю крывою:
І раскрылась даль шырока
З гэтага узгорку.
Ціха ў полі, адзінока,
Штось на сэрцы горка.
Я стаю і аглядаю
Горак рад убогі;