Старонка:Vodgulle 1922.pdf/72

Дзе ты, шчасьце? адгукніся!
Ка мне тварам абярніся!“

Толькі-ж ціха-ціха ў полі,
Толькі вецер дзьме паволі:

„Дармо жыцьце тваё гіне:—
Няма долі сіраціне!“.

4/X 1908 г.

|}

ПЕСЬНЯ П’ЯНАГА.

Я сягоньня падгуляў,
Хмель ў галоўцы бродзіць,
Кроў па жылах разагнаў,
У бок ножкі водзіць.

Скача Божы сьвет вакруг,
Знаць, і ён упіўся.
Скачы, Янка, каб ты спух!
Ці-ж ты зьверадзіўся?..

Ну, падыме жонка крык,
Будзе мяне здрадзіць…
Эх, каб бабам не язык,
Можна б з імі ладзіць!

Ды ціж я не гаспадар
Ў сваёй роднай хаце?
Не пазволю крыку, свар;
Лёгшы на палаце!

Ты-ж ня бойся, не шманай,—
Што каму за дзела?
Там-там! трай-там! Та-ра-рай!
Скачы, Янка, сьмела!

Бо ты толькі бачыш рай,
Як гарэлкі хваціш.
Скачы-ж, Янка, выцінай,
Покі сіл ня страціш!