А прайшоў мой час, як сьмецьце,
Зьнішчылась і памяць.
Ці я быў, ці не—на сьвеце;
Нават і ня ўцямяць!—
—Я прынёс раздор народу,
Здраду, меч, пажары,
Я забраў яго свабоду—
Я—Год Помсты, Кары!
Я растрос зямлю дазваньня,
Я быў год няшчасны,
Аба мне ж апавяданьні
Сьвежы, чоткі, ясны!—
—А я сеяў зерні знаньня.
Праўды разуменьне,
Волі, радасьці жаданьне,
Я—Год Прасьвятленьня.
Мой агонь гарыць і зэяе,
Сэрцы людзям грэе.
Аба мне слых ня ўмірае,
Памяць пламянее!—
—А я сеяў мрок ў народзе,
Зацямняў галовы!..—
—Сьціхні, голас часаў! Годзі!—
Год прамовіў Новы.
І ўсё змоўкла, ціха стала,
Цені ўсе застылі,
Толькі пушча задрыжала
Хвоі ўзгаманілі.
І Стары Год стаўся ценем,
Поўнач падступала
І пячаці задуменьня
На ўсіх накладала
Цені, згіньце! Я ўладарны
Гаспадар над вамі!
