Старонка:Vodgulle 1922.pdf/61

Цяжак год быў стары…
Я якія дары
Ты нясеш з сабою?..

Мне ня трэба дароў—
Быў бы жыў ды здароў,
Былі-б дома жывы,

Дачакацца-б вясны,
Ды вярнуцца-б з вайны,—
Быў бы я шчасьлівы.

22/X 1915 г.

|}

* * *

Год за годам неўзаметкі
Ўсё праходзяць, ўсё бягуць;
З імі вянуць жыцьця кветкі,
З імі сілы мае мруць.

22/X 1916 г.

* * *

Яшчэ адзін усход мінаю
І ў новы круг дзянькоў іду
І на парозе іх пытаю:
„Куды, куды цяпер брыду?“

Якая здарыцца прыгода
Ў маім блуканьні без дарог?..
Ідуць, ідуць у вечнасьць годы,
Як хмаркі ў сініх небясох.

І я-б хацеў уведаць: „Дзе ты,
Той страшны жыцьця паварот,
Калі на звод: ідуць ўжо леты,
Калі з гары: зачаўся сход?“

22/X 1917 г.

* * *

Я кожан год свой дзень радзінаў
Прывык ў раздумьі ўспамінаць.
Якіх праяў, якіх навінаў
На год мне новы пажадаць?

А яб хацеў, каб год мой новы
Вярнуў мяне ў мой родны кут,