Старонка:Vodgulle 1922.pdf/57

І чаму галінка
Сохне умірае?
Дык які-ж, вярбінка,
Смутак ў сэрцы мае?—

Зашумела ціха,
Жаласна вярбіна:
— Горка мне, мой мілы,
Горка сіраціне!

Цяжка маім ножкам—
Ціснуць іх каменьні,
А твая вадзіца
Змыла мне карэньні;

Грунт мой пад нагамі
Зрыла-раскапала,
Сокі майго сэрца
Ўсе яна забрала.

Моладасьць сваю я
Марне загубіла…
Ох, на што так шчыра
Я цябе любіла?—

2/IV 1910 г.

|}

ЖУРБА ПА ВЯСЬНЕ.

Шкода мне прыгоды Божай,
Маладой вясны прыгожай,
Шкода мне вясны!

Мне дзянькоў вясёлых шкода,
Жыцьця радаснага ўсходу,
Неба глыбіны.

Залатога блеску сонца,
Што скрозь хмарак валаконцы
Кідала лучы.

Грозна хмары падымалісь
І грамамі адклікапісь,
Ў небе плывучы.