Гэта старонка не была вычытаная
Голас радасны вясны,
Песьня маладая.
Я хацеў бы адгадаць
Дум тваіх гаворку,
Я-б хацеў разьвесяліць
Краску, маю зорку.
Ці гаруеш ты аб тым,
Што і ты бяз волі,
Што краса ўся адцьвіце
Без пары і долі?
Ці па тым, што вецярок
Разлучыў з лугамі,
Дзе-б магла ты размаўляць,
З пчолкамі з чмялямі.
Я любуюся табой,
І мне смутна стане,
Што ў вастрозе хараство
Ўсё тваё завяне:
Што адна ты адцьвіцэш
Век свой сіратою,
А багата адарыў
Цябе май красою:
Краска, красачка мая;
Мілае стварэньне!
Што-ж на тварыку тваім
Ле́гла задуменьне?
31/V 1910 г.
|}
|
ВОСЕНЬНЮ. З узгорку ў лагчыну дарожка зьбягае,
|
