Старонка:Vodgulle 1922.pdf/26

Жыцьцё новае
К табе вернецца,
Зашуміш ты зноў
Гучна лісьцямі;
Засьпяваеш ты
Разам з пташкамі
І хвалу сьпяеш
Жыцьцю новаму.
А мая вясна,
Мая мілая,
Ўжо ня вернецца,
Не, ня вернецца!
Што ж задумалась,
Зажурылася,
Даль шырокая,
Даль маўклівая?

³⁰/VII 1910 г.

|}

ЗАХАД СОНЦА.

Дагараў дзень, і зьнікалі
Ціха яго блескі,
Ў шэрым змроку прападалі
Гай і пералескі.

Над раўнінай сьнегавою
Чырваньню пажара,
Як бы стужкай залатою
Зьяла ў блеску хмара.

І ўзьняліся і загралі
Два слупы ад сонца,
Чуць прыметна ў іх дрыжалі
Хмарак валаконцы.

Блеск па небу разьліваўся
Хваляй залатою.
Я стаяў і любаваўся
Дзіўнаю гульнёю.