Дзе і сам жывеш супольна
З жыцьцем хвой і тых дубоў,
Што як хлопцы, тут стаялі
І на хвоі паглядалі,
Як на панначак-дзяўчат.
Я пагульваў тут маўклівы
Ды спакойны, ды шчасьлівы,
Думкі думаліся ў лад.
Эх, ты, гай! Ня раз, бывала,
Тут душа адпачывала,
Сэрца цешылась, ды чым?
Толькі-ж хто пра гэта знае?
Ты, ды я, ды маладая…
Хто? про тое памаўчым…
3/IX 1916 г.
|}
ГУСІ. Гусі, гусі, вырай вольны! Засмуткуюць зноў балоты Што-ж? ляцеце—для свабоды І гаруе сіратлівы 22/IX 1916 г. |