Старонка праверана
Гэта расшалопай ты,
Кінь згрызоты-зводы! —
Слухала тут рыбка,
Шархла яе скура,
А той рак ні рухнуў
І маўчыць панура.
XI.
Ах, бадай-жа ён скіс,
Гэты рак вусаты!
Проста плягаю звіс
Сум яго зацяты!
Нарабіў грамадзе
Клопату па вушы.
Вухам, гад, не вядзе,
Хоць бы клешняй рушыў.
І няўжо-ж, грамада,
Не дасі ты рады?
Проста смех і бяда
З гэтакае звады!
І пайшла на задор
Тая паталоча.
Кінеш, рак, сваю хвор —
Грамада так хоча.
Моц яе немала,
Дай ёй разгарэцца.
Пагалоска пайшла
Аб раку па рэчцы.
Слухаў бусел, маўчаў,
Думаў, а нарэшце
Чаплі штось прабурчаў,
Нібы зяць да цешчы.
Чапля крыллем лоп-лоп —
І ляціць да рыбы.
Мусіць, бусел на троп
