Гэта старонка была вычытаная
І скажыце карасю,
Няхай вылезе з гразі,
Хай плывуць сюды язі,
Яльцы, мянтузы, кялбы.
І акунь, той гад рабы,
І сказаць яму прытым
Словам старасты маім,
Каб, спаткаўшыся са мною,
Да мяне стаў галавою!
Плоткі старасце - паклон,
І ўсе рынулі ў разгон.
V
У глыбознай бухце
Між карчак дубовых
Адбылася рыб'я
Важная намова.
Сом адкрыў сабранне,
Выступіў з дакладам.
А язь сакратарыў,,
Сеўшы з сомам радам.
- Таварышы, сябры,
Ляшчы і асятры!
Ліны і мянтузы,
Паслы ад драбязы
І іншыя асобы!
У нашай рэчцы - гора:
Смуткуе рак з заўчора.
З прычын такой жалобы
Прышоў да праканання
Што лепш яму скананне,
Чым жыць на гэтым свеце,
Бо кажа ён, дзівак:
Самы няшчасны - рак!
І згінуць хоча ў цвеце.
