ВОСЕНЬ
На восень посьцілкай стракатай Казерыць няпрыхільна дзень І лісьцем дыхае з-за хаты: Травы счарнелай куст кудлаты Хлюпоча холадам вадзе.
Рака з рыштом зраслася крыжам Й здалёк выблёстуе на сьнег… А луг да чорнага абстрыжан, Ў куп‘ёх, папрыліпаных грыжай, Йшчэ прагна марыць аб вясьне…
Віхор з лістом гуляе ў жорны… Такі па вёсцы пасткай чорнай Гудуць на голы лістапад,— А той пуцінай пазадворнай Свой распаўсюджвае ўрад.