Гэта старонка не была вычытаная
∗
∗ ∗ |
Ноч халодная. На небе
Мігацяць усюды зоркі.
Месяц ў высі сьлед цярэбіць
І глядзіць на панадворкі.
Непарушна стаяць ліпы,
Цішына, у ночным змроку,
Толькі грук калёс, ды сіплы
Чуцен брэх сабак здалёку.
Пранясецца гук, паветра
Вецярком малым ўзварушыць…
І ізноў у ночы нетрах
Цішына прасторы пушыць.
І глядзіш на ўсё зьдзіўлёны,
Пачынаеш верыць ў чары…
Здэцца, некім падмянёны
Вакол шэрыя абшары…
Толькі голыя дравіны,
Ды інакшы неба просінь,
Срэбрам крытыя хаціны—
Кажуць, што пануе восень.
|}
