Гэта старонка была вычытаная
∗
∗ ∗ |
Колькі чар, пекнаты, калі зорная ноч
Альбо хмара буры павісьне!..
Як-бы сон дзіўны сьніш—водзіш зрэнкамі воч
Ўкол—і здэцца,—калі наглядзішся?..
І хоць ў старым дыму жыцьця сьцежкі яшчэ
Крокам лыкавым тут адкладаюцца,—
Веру я: ад праменьняў Сьвятла уцячэ
Змрочнасьць ўся,—а яно ўжо яскравіцца…
І ня будзе відзе ўжо над ёй сьмехатні,
Не атуліць пагарда абшары…
І цяпер мне ня верыцца ў моц гаманін,—
Што пякней Беларусі Швайцарыя!..
|}
