Старонка:Taras na Parnase.pdf/14

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Старонка праверана

Ў канцы к Тарасу прыбліжыўся
І так яго перэпыніў:
„А ты аткуліцька, прыяцель?
За чым прыйшоў ты на Парнас?
Ты хто такі? Ты не пісацель?“
—„Не, мой панок!—сказаў Тарас,—
Я палясоўшчык с Пуцявішча.
Чуць золак сёньня са двара
Прыйшоў сюды я да поўдня шчэ
Ды ўжо й да дому мне пара.
Ці не была-б, паночэк, ласка
Адсюль дамоў мяне завесьці?
Хадзіўшы па гарэ Парнаскай
Мне дужэ захацелась есьці…“

XV.

Кіўнуў Зевес і мігам Гэба
Крупені ў міску наліла
І добрую краюху хлеба,
Сказаўшы: еш! — мне падала.
Крупені ў волю я паеўшы,
Ўсіх падзяковаў багоў;
Кашэль за плечы прывязаўшы,
Сабраўся ўжо ісьці дамоў.
Але зэфіры падхвацілі,
Хто за руку, хто за паяс,
І, як бы птушкі, паташчылі
Яны мяне цераз Парнас.
Нясьлі на скрыдлах, бытцам вецер,
І проста прынясьлі ў наш лес.
Гляджў я: мусіць ужо вечэр,
Бо маладзік на неба ўзлез…“