Улез к багам тады я ў хату…
А вох ці мне! ні даць, ні ўзяць!
Як у казармі тут салдаты—
Багоў ня можна пашчытаць!
IX.
Тарасу ліха што здаецца:
Ну, як бы ў раньдзе ён сядзіць —
Хто піпку курыць, хто сьмяецца,
А іншы песьню буруздзіць.
Глядзіць ён, аж на лаўцы шыюць
Шаўцы багіням хадакі,
Багіні-ж у начоўках мыюць
Багам кашулі і парткі.
Сатурн, лыкі размачыўшы.
Падвіркай, лапці падплетаў,
Па сьвеце добра пахадзіўшы,
Лапцей ён многа натаптаў.
Нептун на лаўцы чыніць сеці
І восьці садзіць на шасты,
Пры ім жэ, мусіць, яго дзеці
Дзіравы ладзяць нераты.
X.
Вось бьюцца Марс ды з Гэркулесам,
А Гэркулес, як той мядзьведзь,—
Каб цешыць стараго Зевеса,
Хахол ён Марсу добра мнець.
Зевес жэ наўзніч лёг на печы,
Сермягу ў галавы паклаў.
Іон грэў на печы стары плечы
І нешта ў барадзе шукаў.
Во, перад люстрай задам меліць
І маслам мажэ валасы,
