Гэта старонка не была вычытаная
Падростак.
Ці-ж асьлепла, ясьне пані? -
Тут і чорт цябе ня чэпе.
Сьлепая.
А мо' далей пойдзім лепей?
Падростак.
Ну, садзіся; будзь спакойна:
Далей, бліжэй - усё роўна.
Сьлепая.
Усё роўна, мае дзеткі,
Мне ўжо сонцэ, ночка, кветкі.
Падростак (угледаючыся на грушу).
А!.. ці бачыце, бабуля,
Як зрасьлі на йгрушы дулі:
Хвастач, скрыпка і вяночэк?
Сьлепая.
Кпі сабе, мой галубочэк!
Падростак.
Даліпан-то, не жартую...
(Становіцца на стале і хочэ дастаць скрыпку).
Вось так зараз запілую.
Старая (выходзіць з ламацьцём; з ёй стары і нявестка).
Ты чаго на стол узбіўся?
Падростак (саскаківаючы са стала).
Ціха, цётка, не сварыся; -
