Гэта старонка не была вычытаная
Стараста.
— Ты знаеш хто я? знаеш?
— Чаму-ж не знаю: ты наш стараста.
— Стараста! Я — стараста, ста-а-ра-ста! — Пры гэтым стараста падняў ў гару палец, уставіўся ў адно мейсцэ, якбы абхопіваючы цалкам усю веліч свайго чына, сваей ўласьці, магутнасьці.
Гэты агляд упаіў старасту, галава яго закружылася ешчэ больш, і ён у парываньні нейкай дзікай радасьці і буйства крэпка згарнуў кулак і грукнуў па стале. Пустая бутэлька патскочыла ў гару і са звонам скацілася пад стол.
— А ты ведаеш, што ёсьць стараста?
Мікіта Булбатка, старастаў прыяцель і сябар па бутэльцы, да катораго звара-
