Старонка:Rodnyja zjavy 1914.pdf/160

— На бяры! — пусьціў Мікола капялюш

Павярцеўшы ў руках, Нічыпар шпурнуў яго аб зямлю і зірнуў на Мікалая. Колькі момэнтаў яны не спушчалі адзін з другога вачэй.

— Цьфу! —

— Цьфу! —

— Нічыпар? —

— Мікалай? —

— Бадай ты запаветрылася, — сказаў Мікалай: хоць-бы ніхто не бачыў! І што мы скажэм ім, бабам? заядуць! —

— Ось паедзем у Паперню, аднака блізка, і надумаемся там, што казаць. Ня выпіўшы, не патрапіш. —

---