што ўсе нявольна зірнулі на Тараса: на яго твары кожны прачытаў, што ён выдумаў спосаб выгнаць Арцёма са студні.
— Хлопцы!—сумыслу галосна загукаў Тарас, каб Арцём пачуў: вураднік прыехаў, будзе пратакол пісаць за незаконнае сабраньне, зьвярнуўшыся да Арцёма, Тарас пачаў яго лаяць і крычаць:
— Скарэй вылазь, Арцём! Што ты нарабіў тут?! Прыехаў вураднік, будзе пісаць пратакол, бо ты смуціш сяло, зьбіраеш і валнуеш селян. Вылазь скарэй і хавайся, бо напішэ, пратакол, у вастрог пасадзяць!—
— Вураднік, кажэш?—спытаўся Арцём.
— Ня ўжо-ж хто! ён! —
Арцём забаўбатаў абедзьвымі нагамі і зацягнуў:
|
„Адракомся ад стараго міра, |
Селяне дружна зарагаталі.
— Марсільянку сьпевае! —
— Вось табе і Арцём! І вазьмі ты яго голымі рукамі.—
— Што мы, хлопцы, будзем цацкацца з ім? Бяры драбіны! Ніхай сядзіць!—Сказаў асаромлены Тарас Рубеж.
— Забірайце, забірайце, хлопцы!—гукнуў знізу Арцём,—бо яны мне замінаюць
