Гэта старонка не была вычытаная
dźwiery chatki i zapiajaŭ taŭstym-taŭstym hołasam:
— Kaźlaniatki, dzietki, adczynieciesia, adapreciesia! Wasza maci pryjszła, małaczka pryniasła.
Kaźlaniatki prysłuchalisia woŭczamu hołasu j kažuć:
— Czujem, czujem — nia mamczynym hołosam piajesz: nasza mama piaje łaskawiej. I nie adczynili dźwiarej waŭku.
Pryjszła maci i pachwaliła dzietak, szto jaje pasłuchali.
— Razumnyja wy, szto nie adczynili waŭku, a to jon-by pajeŭ was.
79. Wiecier duronik.
Wieje wiecier wolny, chmary szybka honie, z wadoj, ziamloj, lesam ziukaje- hamonie.
Prylacieŭ da reczki — pryloh, prytuliŭsia, kryszaczku pa jasnaj wiram zakruciŭsia. Skazaŭ słoŭca łaski, świsnuŭ i padniaŭsia.
Znoŭ prymczaŭ da lesu:
