|
Nie prašu zabyćcia ja ŭ cudoŭnych čarach,
Kab nia mieć nijakich dumak i klapotaŭ, —
A siadzieć, nia dychać u sałodkich marach,
Absypany makam cichaje drymoty.
Nie prašu zabyćcia na ziamli panuraj,
Nie prašu światoha, dziŭnaho spakoju, —
A prašu ja mocna, i prašu ja bury
Ciomnaje, sibiernaj, strašnaje i złoje.
Kab ad wietraŭ šumnych ŭsia ziemla trasłasia,
I tanuło nieba u ciemniačaj chmury,
Iz jakoj małanka z hromami-b liłasia
Da ziamli dramotnaj, da ziamli panuraj.
Nie prašu spakoju, nie prašu zabyćcia, —
Bo żyćcio zaŭsiody ŭ ścišy zamiraje, —
A prašu ja bury, bo iz bury żyćcie,
S siłaju mahučaj bicca pačynaje.
|
