Перайсці да зместу

Старонка:Pieśni (1913).pdf/41

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная



I nima ni zwannia
Siłam tym strymannia,
Jak jany hulajuć,
Jak jany bušujuć…

Chočecca puścicca
Z imi mnie j zabycca,
Što ja čuju, baču,
Wiedaju i znaju.
I łamaci łomam
Z wietram, z buraj, z hromam
Ŭsiu biadu lichuju,
Što ŭ żyćciu panuje
S kraju i da kraju!..


17. Rwusia ja.

Hałubku

Rwusia ja ŭ dal, dzie sonce żywie
Z życietworačym świetam swaim,
Dzie pa niebu rekoju pływie
Iskrakidnaja projmia ahniu.

Rwusia ja ŭ tuju siniuju dal.
Što chawaje ŭ tumanie usie:
Nieprytomnuju radaść i żal,
I parywy — zadańnia ludziej.

Rwusia ja z usiej siły-mahí,
Bo zdajecca żyćcio tolki tam.
Dzie nia cisnuć jaho bierahi,
Dzie jaho nie pahanić ništo.