Старонка:Pesni galby 1910.pdf/77

Вышла маці ў сьлед за ёю,
Стала пры парогу
І, падпёршы твар рукою,
Глядзіць на дарогу.
Доўга матка ўсё глядзела,
Доўга паглядала, —
Покі Ганны хустка бела
З вачэй не прапала…

|}