Гэта старонка была вычытаная
Ходзь, Алеська, сюды, брацік!
Вліжэй бліжэй, браце!
Распраніся, скінь халацік,
Будзь, як свой, у хаце!“ —
Падыйшла і гаспадыня,
Жвавая кабетка:
—„Павесь шапачку, мой сыне;
З’еш от скварку, дзетка.
Будзеш дужшы, небажатко,
Пасілкуйся крышку!“ —
І падносіць хлапчэнятку
Гарэлкі ў келішку.
Алесь круціць галавою —
Піць ён не бярэцца;
Згробшы скварку пяцернёю,
Есць—нос ў дугу гнецца…
—„Ну, сынок, служы здаровы,
Даглядай скацінку.
Будзеш дома на Пакровы,
Не нудзіся, сынку!“ —
Развітаўся бацька з імі
І пайщоў да дому.
Сумна стала меж чужымі
Хлопчыку малому.
Моцна хлопец занудзіўся
Па брату, па мамі,
Як-бы сьвет тут зачыніўся
Ў гэтай нуднай ямі.
