Старонка:Pesni galby 1910.pdf/64

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Так хлапчынка разважае,
З думкамі гамоніць,
То надзеей дух ўздымае,
То трывогу гоніць…
У вузельчык, вось, увязан
Скарб яго убогі;
Станік тонкі падпярэзан, —
Жджэ Алесь дарогі.
Моцна сэрцэ забалело
Як ён выйшоў с хаты,
Але плакаць не пасьмело,
Бо йшоў з боку тата.

3. У чужых.

—„Добрыдзень, вам, ягомосьці!“ —
—„Добрыдзень! Седайце.“
—„Ну, вось я прывёў вам госьця;
Мал ён, — выбачайце!“ —
—„Э, нічога! акрыяе,
Дый ён хлопец слушны:
Гадкоў з восем „мусіць, мае?,
—„Восем ў Дзень Задушны“.
У куточку пріхіліўся
Ціха каля лавы
І на ўсё Алесь дзівіўся,
Пазіраў цікава,
Глянуў ў Покуць ён украдкам
На таго сьвятога,
Што напісан быў з ягняткам