ДАРОГА. Меж палёў шырокіх, Як зьмея якая, Цягнецца дарога Вузкая, крывая.
На абапол грушы Разрасьліся ў полі; Нізенькі яловец Чахне, як ў няволі.
Тут мужык працуе, Чорны ўвесь, як сажа. Крыж на перакрэстку Аб пакуце кажэ.
Коціцца цялежка, Б’ецца аб каменьня; Гаратай на поле Глядзіць ў задуменьні.
Ой, дарога — сьцежка, Вузкая, крывая! І ты, жыцьцё нашэ, Доля, ты, такая!
